wtorek, 22 stycznia 2013

Nagrody Nobla 2012. Medycyna i fizjologia

Nagroda Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii powędrowała do naukowców, którzy swoje badania skoncentrowali na komórkach macierzystych. Bo właśnie w nich wielu upatruje przewrotu w medycynie.

Brytyjczyk, biolog John B.Gurdon i Japończyk, lekarz Shinya Yamanaka są  laureatami ubiegłorocznej Nagrody Nobla, w dowód uznania za odkrycie, że dojrzałe komórki organizmu można cofnąć w rozwoju do komórek macierzystych. Po to, aby móc następnie przekształcać je w dowolne komórki ustroju.

Czyż nie na tym polega nasze odwieczne marzenie, by zużyte lub chore tkanki zastępować nowymi, własnymi i odnawialnymi?

Przez wiele lat badania nad komórkami macierzystymi koncentrowały się na zarodkach. Gdy wyodrębni się je na bardzo wczesnym etapie rozwoju, dają szansę zróżnicowania np. w komórki nerwowe. A jednak pozyskiwanie ich z zarodków budziło w wielu kręgach wątpliwości etyczne i wielu naukowców musiało nawet przerwać swoje badania na skutek silnych protestów organizacji religijnych. Idea rozwoju medycyny regeneracyjnej w pewnym momencie zawisła na włosku. Na szczęście uratowało ją odkrycie, do którego przyczynili się tegoroczni laureaci Nagrody Nobla, którzy dowiedli, iż komórki macierzyste można otrzymywać również z dojrzałych tkanek.

Od tej pory wachlarz ich pozyskiwania z organizmu bardzo się rozszerzył, a naukowcy przestali się skupiać wyłącznie na ludzkich embrionach. Za pomocą wyrafinowanych manipulacji niemal każdą komórkę dorosłego organizmu (pobraną np. ze skóry lub wątroby) nauczyli się cofać w rozwoju do fazy komórki macierzystej. Można ją tak odmłodzić, aby zróżnicowała się w nową tkankę – niekoniecznie w tę samą, z której pochodzi, lecz w tę, którą chcemy wszczepić choremu: produkującą insulinę, wytwarzającą dopaminę w układzie nerwowym, przenoszącą bodźce wzdłuż rdzenia kręgowego lub odbierającą impulsy wzrokowe w siatkówce.

Tego rodzaju komórki macierzyste naukowcy nazywają pluripotencjalnymi, a sam proces cofania ich rozwoju za pomocą genów lub białek określa się mianem indukcji. Ich dużą zaletą jest to, że nie trzeba ich indukować do stadium, w którym komórka macierzysta może przekształcić się w nowotwór (co zawsze było ryzykiem w przypadku pozyskiwania ich z zarodków).

żródło:

http://www.polityka.pl/nauka/zdrowie/1531115,1,nagrody-nobla-2012-medycyna-i-fizjologia.re

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz